Ο καθένας ορίζει την επιτυχία και την αποτυχία όπως προτιμάει.
Ένας ήδη πρωταθλητής NBA, θεωρεί πως η επιτυχία έρχεται μέσα από θυσίες και όχι αποτυχίες. Η εποχή της "ξηρασίας" των Bucks, για τον Γιάννη ήταν μία "επένδυση". Η πορεία προς το πηγάδι, δεν μπορεί να "στεφθεί" ως αποτυχία επειδή τα "Ελάφια" δεν ήπιαν νερό φέτος. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύει ο αρχηγός τους.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ταξίδεψε στην Αμερική και ξεκίνησε να αγωνίζεται για την ομάδα του Milwaukee το 2013. Από τότε μέχρι σήμερα δούλεψε, δυνάμωσε, στερήθηκε, έχασε, κέρδισε. Όλα αυτά στον βωμό του πρωταθλήματος. Ο "χαμένος χρόνος" για εκείνον, είναι η προετοιμασία του εδάφους για ένα ακόμα δαχτυλίδι.
Βέβαια, η επιτυχία επιβραβεύεται. Επιβραβεύεται όμως κάθε τέλος της σεζόν, με μία κούπα, ή όταν και αν έρθει μία, δύο, τρεις φορές στην καριέρα σου; Ο Τζόρνταν δηλαδή είναι εξάκις επιτυχημένος, ο Greek Freak μία και ο Γουέστμπρουκ... αποτυχημένος; Ή είναι απλά πρωταθλητές; Για την ιστορία, ο τελευταίος συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του είδους του την τελευταία δεκαετία και δεν είναι πρωταθλητής.
Ο χρόνος, ο οποίος δεν συνοδεύεται από το βαρύτιμο τίτλο, είναι "αστοχία" ή μία εποχή δουλείας; Μερικοί ισχυρίζονται πως πρόκειται για δικαιολογίες. Άλλοι, πως μιλάει εκ του ασφαλούς, επειδή έχει ήδη κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Ακούγεται ακόμα, πως απλά είπε ό,τι είπε για να "προστατεύσει" την εικόνα του ή και της ομάδας του. Η απάντηση σε αυτά είναι "ό,τι ορίζει ο καθένας ως αποτυχία και επιτυχία". Ό,τι πηγάζει από αυτόν τον ορισμό, για τον καθένα μας, είναι και ο τρόπος που προσεγγίζουμε τις δηλώσεις του Έλληνα σούπερ σταρ. "Εξαρτάται μου λες, εξαρτάται", όπως ερμήνευσε και η εμβληματική Χάρις Αλεξίου.
Απλώς, εμένα με προβληματίζει το εξής: για να είναι κάτι επιτυχία, πρέπει να είναι με τρόπαιο - τίτλο; Αν κερδίζεις στην εξέλιξη, σαν ομάδα και παίκτης; Αν κερδίζεις ατομικά; Αν κερδίζεις στην εμπιστοσύνη; Αν κερδίζεις... στην αγάπη; Και πάλι, η απάντηση εκεί είναι στην κρίση της ατομικής ιδέας του ορισμού.
Προσωπικά, πιστεύω πως κάπου στην μέση είναι το πράγμα. Σίγουρα, η επιτυχία δεν είναι ένα κύπελλο, αλλά και κάθε "άτιτλη" σεζόν δεν είναι "ένα βήμα στο φεγγάρι, ένα βήμα για την ανθρωπότητα". Κάθε "άτιτλη" σεζόν, σε "οπλίζει" με εγωισμό για την επόμενη, ούτως ώστε να φτάσεις μέχρι τέλους. Ο Γιάννης έμεινε σχεδόν δέκα χρόνια στην ίδια ομάδα για να πάρει πρωτάθλημα. Δεν έγινε γυρολόης, όπως ο Χάρντεν και ο Γουέστμπρουκ. Παικταράδες. Αλλά με τις επιλογές τους, δείχνουν πως δεν επιμένουν για να χτίσουν, σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία του χαρακτήρα τους, ως ιδιαίτερες προσωπικότητες, αλλά και το timing που παρευρέθηκαν σε κάθε ομάδα. Εκείνοι κυνηγούν το δαχτυλίδι και εκείνο τους αποφεύγει. Αυτό είναι αποτυχία για εμένα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Για εμένα, ο χρόνος προεργασίας πρέπει να φαίνεται, να τον νιώθω, να είναι ορατός, αισθητός. Τότε είναι επιτυχία. Το να είσαι φαβορί και πρώτος, λίγο πριν την ολοκλήρωση, και να το χάνεις στο τέλος είναι αποτυχία. Το να είσαι outsider, ή κάτω από την κορυφή, και να τερματίζεις πρώτος είναι επιτυχία. Το να είσαι φτωχός στα Σεπόλια και μετά ringed NBAer είναι και αυτό επιτυχία. Φυσικά, κάθε κατάσταση με τις συγκυρίες της. Εξαρτάται.
Μπορείτε να ακούσετε το 15ο επεισόδιο Rollin the Ball σε μορφή podcast, λίγο πριν την τελική ευθεία της Super League.
Ακούστε και το 10ο επεισόδιο του Give n' go, ενόψει των playoff της Euroleague
Комментарии