Από μικρή ηλικία θυμάμαι τους γονείς μου να μου λένε μια παροιμία, η οποία είναι ακριβώς ίδια με την κατάσταση των διεκδικητών του πρωταθλήματος. Το "μην κρίνεις για να μην κριθείς", στην περίπτωση των αντιπάλων του Παναθηναϊκού είναι τόσο γλαφυρό και αληθινό που καταντάει κλισέ.
Ας κάνουμε μια ερώτηση στους εαυτούς μας. Περιμέναμε μετά το τέλος της 26ης αγωνιστικής, τον Παναθηναϊκό στην κορυφή του πρωταθλήματος; Οι απαντήσεις είναι ίδιες κατά πλειοψηφία. Όχι, γιατί κανείς δεν συμπαθεί τους "πράσινους", ή φταίει το χρώμα της φανέλας ή δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση το σωματείο; Έχει να κάνει πρώτα με βάση το μπάτζετ του "τριφυλλιού".
Στο ποδόσφαιρο όμως δεν μετρούν οι αριθμοί. Θαύματα γίνονται και οι καταστάσεις ζυγίζονται στο τέλος του πρωταθλήματος. Από τα παιχνίδια με την Σλάβια Πράγας, φαινόταν πως το "τριφύλλι" έχει χτίσει μια ομάδα με παίκτες από την προηγούμενη χρονιά και με το Γιοβάνοβιτς να σφυρηλατεί ένα μέταλλο, το οποίο δεν σπάει ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις.
Πιο "μπατζεταρισμένες" λύσεις με την υπογραφή του κόουτς Ιβάν και σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου και με την χημεία της ομάδας, ο Παναθηναϊκός έχτισε το σερί των 10 αγωνιστικών και έμεινε αήττητος στον πρώτο γύρο. Άρα τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός; Όχι. Ήταν κακοί οι άλλοι; Όχι, διότι σε αναλογία γκολ υπέρ - κατά, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός είναι από πάνω του.
Στο τέλος της μέρας, το ματς στο Περιστέρι μπορεί να χαρακτηριστεί ως το πιο δίκαιο αποτέλεσμα βάσει εικόνας, ευκαιριών και φορμαρίσματος του Ιωαννίδη. Είναι άδικο, όπως είπε και ο Γιοβάνοβιτς, κάποιοι να λένε πως οι "πράσινοι" είναι τυχαία στην κορυφή. Δεν θες τύχη όταν έχεις σε 26 αγωνιστικές 61 βαθμούς, ούτε σε θέλουν τα αποτελέσματα για να πλασαριστείς εκεί. Θέλει πάθος, πυγμή, αλλά το πιο σημαντικό είναι ένα... η ομάδα.
Comments